Ana Sayfa

27 Nisan 2012 Cuma

Adana Notları

İş değişikliğim nedeniyle bir süre tatil yaptım evde. Gerçi göz açıp kapanıncaya kadar geldi geçti ama iyi geldi. O kadar çok yapılacaklar listesi vardı ki, neresinden başlayacaktım listenin.  Aman boş ver, gez toz işte. Veee kızımla birlikte Adana yolları taştan demeye karar verdim J
2 yaşını geçti ve uçakta onun da bir koltuğu var artık. İki yaşını doldurduktan sonraki ilk yolculuğumuzda koltuğa oturtamamıştım, benim için hala küçük deyip bebek kemerini takıvermiştim. Ama artık kucağa oturamayacak kadar büyüdü. Bu kez beni hiç yormadı, kemerini bağladık ve ilk kez, uçakta koltuğa oturup yolculuk yaptı.
Çocukların dikkat, seçicilik, gruplama konusundaki algısı çok yüksek oluyor. Bu konuyu çoğu kez tecrübe ettiğim halde her seferinde yeniden öğreniyormuşum gibi şaşırıyorum.
Yolculuk esnasında şarkı söylemeyi çok seven kızım yine bildiği şarkıları mırıldanıyordu. Bir tanesinin melodisi tanıdık geldi ama ne olduğunu çıkartamadım. Tekrar söylemesini istediğimde Hande Yener-Havaalanı şarkısını söylüyordu. Bağlantıyı hemen kurmuştu.
Adana’ya inip babaanneye doğru yola çıktığımızda-ki doğduğundan bu yana 3.gelişi- ,amcası arabayı çok yakınına park etmediği halde binayı rahatlıkla buldu. Amcasını, Mehdi abisini, Buket(onun tabiriyle Nuket)ablasını, Elif bebeği unutmamıştı.
Güzel bir altı gün geçirdik orada, neyse ki hava da bizden yanaydı. Yedik, içtik, gezdik, mümkün olduğunca herkesle görüşmeye çalıştık. Kızım bol bol babaanneyle ve amcayla vakit geçirdi.  
Gitme zamanı gelmişti. Dönüşler her zaman zordur, giden için de kalan için de.  Babaanne doya doya öptü kızını, sarıldı amcası . Kontrolden geçip,el sallayıp bindik tekrar uçağa.
Bu yolculuğumuz da bir ilk yaşadık, kızımla. Uçak havalandıktan sonra kucağıma gelmek isteyen kızım, oturduktan sonra üzerime işedi, evet evet kucağımda otururken işedi. Onun gibi benim de ıslandı üzerim. Neyse ki onun yedeği vardı ama benim yoktu. Şimdiye kadar hiç düşünmemiştim aslında kendim için de bir yedek kıyafet taşımayı. Böyle bir şey  de başıma gelebilirmiş hem de en olmadık yerde. İnene kadar sorun olmadı, oturdum öyle ıslak ıslak ama indikten sonrası… Gerçek şu ki; çokta kötü hissetmedim kendimi, bu  çok normal bir durummuş gibi rahattım,valiz bile bekledim. Demek ki yanında çocuk var ise her şey olağandır diye düşünmeye başlamışım da haberim yok.

1 yorum:

Gulcin dedi ki...

cigdem hic sesin solugun cikmaz oldu :(
umarim hersey yolundadir...
sevgiler