Ana Sayfa

25 Ekim 2012 Perşembe

Ayrılık Deneyimi

     Ufff ne çok ara vermişim öyle ki yazacak birçok şey varken. Tembellik, uyuşukluk, başka bir izahı yok bunun.
     
     Bu yaz bir ilk deneyim daha yaşadık kızımla; benden ayrı ilk tatiline gitti babasıyla. Yaklaşık 10 uzun gün birbirimizi göremeyecek, dokunamayacak, öpüp koklayamayacaktık. Aklımı bu düşünceler sarmışken hep üzgün buluyordum kendimi. Çözüm bu değildi ikimiz için tabii ki de. Günler öncesinden ikimizde hazır olmalıydık ki süreç ızdıraba dönüşmemeliydi. Neden onlarla gelemeyeceğimi biliyordu artık bu da işimi kolaylaştırdı, ama en çok da bizi anlıyor olmasıydı.
     
     Güzel deneyimler edindiği bir köy tatili yaptı kızım, babaanne, kuzen ve amcalarıyla. Ailesini tanımasını, onlarla güzel, uzun ve sağlam ilişkiler kurmasını önemsiyorum. Ki akrabalık ilişkilerinin zayıflamaya yüz tutmaya başladığı bir zamanda.
     
     Bense, onu çok ama çok özledim. Onun iyi, kaliteli vakit geçirdiğini bilmek beni rahatlatan bir durumdu. Ayrıca beni soranlara verdiği cevap durumu gerçekten algıladığının bir göstergesiydi. “Annem gelemedi çünkü patronun ona izin vermedi!” Çok sık olmasa da telefonla görüştük.
     
     Havaalanına onları almaya gittiğimde birbirimizi öyle özlemiştik ki, onu oto koltuğuna oturtturmak gelmedi içimden. Arka koltukta birlikte oturup, emniyet kemerimizi bağlayıp sarıldık öptük, kokladık birbirimizi. Biliyorum yanlıştı yaptığımız ama, anne-kız birbirimizi çok özlemiştik
  
Dipnot: Trafikte çocuğunu araç koltuğuna oturtturmayan aileleri şiddetle eleştirir, özelikle ön koltuğa oturtanlara çok kızardım. Hala öyleyim fikrim değişmiş değil. Ama bu düşüncemin aksine davranacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Bir Köy Macerası